Hong Kong

Op 22 december vertrokken Len, Cliff en ik naar Hong Kong. De vlucht vertrok om 11h05 vanuit 杭州萧山机场 Hangzhou Xiaoshan luchthaven. Lennert zou eerst naar onze school komen om van daaruit de taxi te nemen naar de luchthaven. Alles verliep vlot en we kwamen goed op tijd aan. De taxirit was duurder dan de shuttle bus, maar aangezien we dan wellicht vroeger hadden moeten opstaan, opteerden we voor de taxi. Inchecken en security verliep zonder problemen. Na in de vertrekhal enkele veel te dure wafels met honing te hebben genuttigd, stapten we op een tuig van 深圳航空 Shenzhen Airlines dat ons naar waar anders dan Shenzhen zou brengen. Dit duurde iets langer dan twee uurtjes. Daar aangekomen, onderzochten we de mogelijkheden om naar Hong Kong te geraken, terwijl we op Aiko wachtten die rond dezelfde tijd vanuit Chengdu zou aankomen. Het zou een uur wachten zijn. Op aanraden van Aiko namen we de taxi naar een checkpoint tussen Shenzhen (mainland China dus ;)) en Hong Kong. Daar was het niet zo lang aanschuiven, maar helaas was het voor niks aangezien we vergeten waren dat we eerst nog een departure kaart moesten invullen. Nadat dit gebeurd was, was het opnieuw in de rij staan. Bij Cliff, Aiko en Len ging dat allemaal enorm vlot. Aangezien ik mijn uiterlijk niet mee heb, was dat bij mij niet het geval. De loketbediende vond dat ik niet genoeg op mijn pasfoto leek of vond het verdacht dat een Aziatisch uiterlijk en een Belgische naam op één paspoort konden staan. Zij riep er een collega bij en die vond ook geen uitsluitsel. Er kwam nog een derde bij en die vroeg me naar een ander identiteitsbewijs. Ik toonde mijn Belgsiche pas en toen was het in orde. Ik mocht China verlaten. Ach ja, mijn pasfoto is al vier jaar oud. Daarna mochten we Hong Kong binnen gaan. Daar was het veel langer aanschuiven. Behalve dan voor Cliff die met zijn Hong Kongse identiteitskaart zomaar binnen mag. Toen we eindelijk aan het loket  kwamen vroeg de bediende naar een arrival kaart. Die hadden we niet, dus moesten we weer uit de rij. De bediende was gelukkig vriendelijk en zei dat we niet meer hoefden aan te schuiven van zodra de arrival kaart in orde was. Uiteindelijk mochten we allemaal vlot Hong Kong binnen (zelfs ik :p). Len en ik kochtten meteen een octopuskaart. Een erg handig kaartje waarmee je al het vervoer en zelfs in supermarkten en toeristische plekken kunt betalen. Aiko en Cliff waren reeds een trotse bezitter van zo’n kaartje. Daarna volgden nog een lange metrorit, en een busrit. Een eerste indruk van Hong Kong: er is enorm veel volk ! Het duurde allemaal lang, dat vond ook Cliffs papa die aan de bushalte waar we zouden aankomen, blijkbaar enkele uren had gewacht. We hadden nog geen Hong Kongse simkaart, dus bellen kon niet. (De Chinese werkt in Hong Kong niet)  We werden door een hele bende (Cliffs familie) in het appartement van Cliffs tante en nonkel verwelkomd met hotpot. Dat was gezellig en we konden letterlijk uren eten. Gelukkig was het allemaal erg smakelijk. Na het eten gingen we even naar een 7 eleven in de buurt om simkaarten te kopen. Cliff kocht mij met de beste bedoelingen de goedkoopste simkaart, maar probleem, ik kon er niet mee naar België smsen. Gelukkig kon Lennert deze van mij overkopen en zou ik mij de dag erna een iets duurdere simkaart kunnen aanschaffen waardoor ik gerust met mijn lieverdje kon smsen.

De eerste volledige dag was de eerste keer dat ik eens goed buiten kon kijken en vond de gebouwen die er zijn meteen abnormaal hoog. De gebouwen in Hangzhou zijn niet van de kleinste, maar die in Hong Kong zijn buiten categorie. Cliff moest met zijn papa wat administratieve zaken regelen, dus konden Aiko, Len en ik wat rondkijken. Het was heel erg aangenaam van temperatuur buiten. De drukte was minder aangenaam.  Hierna nam Cliffs papa ons mee naar een markt met allemaal computers en hifi enzovoorts… Heel erg jammer dat mijn budget beperkt was, want ik zag veel computers die ik had kunnen gebruiken, allemaal tegen een erg interessante prijs. Hierna waren we op ons eentje. We gingen dan maar naar Mong Kok, volgens Aiko het meest enerverende deel van Hong Kong. Gelijk had hij want je kon er zo op de koppen lopen. Aangezien dat niet zo handig is, waren we beperkt tot traag vooruit stappen. Cliff en Len konden er gelukkig uitzien naar een nieuwe telefoon of in het geval van Lennert, naar een iphone. Ook Aiko, die zijn huidige gsm beu was, keek rond. Ik deed mee, ook al functioneert mijn eigen telefoon nog voldoende, het is leuk om te zien wat de telefoons van tegenwoordig al kunnen. Vooral plaatsen zoals Hong Kong zijn daar geschikt voor. Het vele stappen in drukke buurten maakte ons erg moe.
Het toppunt van drukte kwam op kerstavond. Nadat we de indrukwekkende Victoria Peak hadden bezocht, bij nacht speciaal om de lichtjes te zien. Kwamen we weer aan in de stad. We hadden nog honger en Aiko wist een kebabzaak zijn in de Lan Kwai Fong (of zoiets) uitgaansbuurt. We konden amper doorlopen van de enorme stroom mensen. Daarboven op werd dan nog 4/5de van de straat afgesloten omdat de voetgangers slechts in een richting mochten stappen. Hierdoor konden we niet oversteken en moesten we een enerverend lang durende omweg maken tussen veel te veel mensen om uiteindelijk dan aan een gesloten kebabzaak te arriveren. Het werd laat en mijn benen klaagden al een hele dag. We gingen dan maar richting thuis en besloten om daar in de buurt een Big Mac te gaan eten. Cliff was echter heel erg misselijk en kreeg niets binnen. De volgende dagen zou hij moeten rusten en waren we onze vlot Cantonees sprekende begeleider kwijt. Gelukkig kon Aiko dat nog een beetje. Met zijn drieën bezochten we het eiland Lantau. Waar een 34 meter hoge bronzen Boeddha zich bevond. Dit bezoek was voor mij het leukste van de week. Bij de Boeddha was het druk, maar het was best te doen. Om op het eiland te geraken moesten we wel eerst een kabelbaan nemen waarvoor we zo’n twee uur moesten aanschuiven. De rij buiten was lang en daarna mochten we een trap op die ons op een viaduct bracht, waar we weer mochten aanschuiven. Daarna volgde opnieuw aanschuiven, en na een ticketje te hebben gekocht mochten we opnieuw aanschuiven en dan mochten we in een cable car plaatsnemen. Toen hadden we een mooi uitzicht en zagen we het artificiële eiland liggen dat bekend staat als luchthaven van Hong Kong. Aangekomen op het eiland vonden we dan toch een kebabzaak en deden we wat krachten op om de trappen te beklimmen die ons naar de grootste zittende Boeddha ter wereld zou brengen. Daarna  liepen we nog op het Wisdom path met allemaal spreuken die wij niet begrepen gekerfd op hoge houten palen. We bevonden ons in een mooi stukje natuur, met de 934 meter hoge Lantau berg vlak voor ons. Hierna was het tijd om de bus terug te nemen.

Omdat Cliff verplicht werd om rust te nemen, werden we op een andere dag begeleid door Cliffs papa en nonkel. Deze lieten ons meer lokale buurten zien en brachten ons naar een seafood markt. Daar zagen we monsterachtige wezens uit de zee, zoals krabben groter dan een mensenhoofd en kreeft met fluo blauwkleurige schalen en garnalen zo groot als mijn hand. Deze markt lag uiteraard aan de zee waar we aan de andere kant mainland China konden zien. Verder aten we ook verscheidene keren met familie van Cliff, verdere familie van Cliff en nog eens familie van Cliff. Het was allemaal heel erg lekker maar ook jammer dat ik het niet allemaal op kreeg. Op de tweede laatste dag namen we nog de ferry naar 南丫岛 Lanma tou, een van de eilanden rond Hong Kong en dat duurde iets langer dan de vorige ferry rit, die maar tien minuutjes duurde. Hierdoor werd ik nogal misselijk, maar gelukkig kwamen we aan voor ik echt te kans kreeg zeeziek te worden. Veel was er eigenlijk niet te zien, maar je kon er wel een leuke wandeling maken.

Aiko wou de voorlaatste dag naar Shenzhen om daar een massage te krijgen dus namen we al afscheid van hem na gegeten te hebben met een deel van Cliffs familie. Hierna ging Cliff shoppen met zijn papa en verkenden Lennert en ik Hong Kong nog een beetje. We hielden het rustig want de dag erna moesten we weer een lange reis maken.

Op de laatste dag, aten we nog een laatste keer met de tante en nonkel van Cliff en kocht Cliff nog vlug nieuwe schoenen. Daarna was het tijd om Cliffs papa te bedanken voor de goede zorgen en begeleiding en de bus te nemen naar een van de laatste metrohaltes van Hong Kong voor je in Shenzhen belandt. Alvorens Hong Kong te verlaten, moesten we nog eerst de eerste de beste 7 eleven raiden om onze laatste Hong Kong dollars op te maken. Bij het verlaten van Hong Kong wisten we nu dat we een departure kaart moesten invullen. Het was minder lang aanschuiven en Hong Kong verlaten was kinderspel. China binnengaan was voor Len en Cliff even makkelijk. Voor mij was het weer hetzelfde spelletje van roep je collega erbij. De derde immigratiebediende vroeg of ik in China kwam studeren, terwijl dat toch duidelijk om mijn residence permit staat. Ik antwoorde maar rustig: “对” wat ‘Inderdaad’ betekent en mocht dan door. Jammer voor mij moet ik nog twee jaar met hetzelfde paspoort door. Verder verliep alles vlot tot in Hangzhou. Daar namen we dit keer wel de airport shuttle. Deze bracht ons naar het centrum van Hangzhou waar Cliff en ik naar huis konden stappen en Lennert iets verder reed tot waar hij een gewone bus kon nemen, die naar zijn campus reed.

Al bij al is het een hele ervaring om in Hong Kong te zijn. Jammer genoeg werd de enorm drukte soms wel te veel. Het was gelukkig aangenaam weer en heb ik toch weer een andere stad bezocht.

Ik moet natuurlijk Cliffs familie hartelijk bedanken voor het verblijf en Cliffs papa speciaal vermelden voor alle moeite die hij heeft gedaan voor ons. Hartelijk Bedankt!

Nu is het aftellen naar het bezoek van mijn lieverdje, nog iets van twee weken en dan ga ik naar Shanghai om in Pudong op een vliegtuig van British Airways te wachten.

Foto’s volgen….

Stilletjes...

Inderdaad, ik heb al bijna een maand niets meer gepost op mijn blog. Maar uiteraard heb ik daar enkele goede redenen voor. Google Chrome wordt blijkbaar meer geblokkeerd en aangezien dat mijn huidige browser is, heb ik problemen om op geblokkeerde sites als facebook, google en dus om op mijn blog (die van google is) te geraken. Met de handige proxy van kuleuven, blokkeren dit soort sites wanneer je Chrome gebruikt. Mijn hotspotshield dat mij in het begin zo vlot toegang verleende tot alle internetinhoud wilt ook

niet meer opstarten. Ik ben er pas recentelijk van op de hoogte gebracht dat mijn KULeuven-proxy wel werkt op Internet Explorer en Firefox. Die laatste heb ik niet dus probeerde ik het met Internet Explorer. Dit loste mijn facebook probleem op, als je kan tolereren hoe traag dat gaat. Maar voor mijn blog lukt het blijkbaar toch ook niet. Misschien moet ik toch eens Firefox downloaden. Hoe dan ook dat was mijn  technisch excuus om zo weinig te bloggen.

Mijn minder hoofdpijn verwekkend excuus is dat er de voorbije maand niet bijster veel gebeurd is.
Eind november was het nog enkele dagen 25 graden Celsius. Daar profiteerden Lennert, Cliff en ik van door
de Hangzhou flower Nursery een bezoekje te brengen. Maar vanaf dan werd het steeds kouder. Gelukkig ben ik dankzij met lieve schatje goed uitgerust tegen de koude. Een wollen sjaal en muts (dankje Honeybee!) zijn echt wel nodig om het niet al te koud te krijgen. Tijdens de lessen is het lokaal net
een diepvriezer doordat er geen verwarming is. Omdat ik er ook drie uur stil zit, pak ik mezelf ook binnen
goed in met mijn winterjas en sjaal. Om ons verder te wapenen tegen de aankomende winter hebben wij (Cliff, Len en ik) al verscheidenen bezoekjes aan een welbekende japanse kledingzaak gebracht. Een nieuwe jas, handschoenen en muts voor Cliff. Een nieuwe jas en broek en kousen voor Lennert. Ikzelf kocht nog twee heattech broeken, zodat mijn benen niet langer kou lijden tijdens de les. Eentje test ik momenteel uit, ik ben heel blij dat ze inderdaad lekker warm blijft!

Verder komt onze trip naar Hongkong eraan. Volgende week op de 22ste vliegen wij vanuit de luchthaven van ons eigen Hangzhou naar Shenzhen om van daaruit de bus te nemen naar de geurige haven. Verblijven kan bij Cliffs familie. Nog leuk nieuws is dat vierde musketier Aiko met ons herenigd zal worden in Hongkong. Hij komt op zo goed als hetzelfde moment aan vanuit Chengdu! We kijken er naar uit.

Leuk nieuws verder vanuit België. Mijn schatje komt binnen een kleine maand ook naar China. Nog iets waar ik naar uit kan kijken! Het visum is bijna in orde en dan enkel nog inpakken en wegwezen. :)
Miss kita talaga honeybee!