Hong Kong

Op 22 december vertrokken Len, Cliff en ik naar Hong Kong. De vlucht vertrok om 11h05 vanuit 杭州萧山机场 Hangzhou Xiaoshan luchthaven. Lennert zou eerst naar onze school komen om van daaruit de taxi te nemen naar de luchthaven. Alles verliep vlot en we kwamen goed op tijd aan. De taxirit was duurder dan de shuttle bus, maar aangezien we dan wellicht vroeger hadden moeten opstaan, opteerden we voor de taxi. Inchecken en security verliep zonder problemen. Na in de vertrekhal enkele veel te dure wafels met honing te hebben genuttigd, stapten we op een tuig van 深圳航空 Shenzhen Airlines dat ons naar waar anders dan Shenzhen zou brengen. Dit duurde iets langer dan twee uurtjes. Daar aangekomen, onderzochten we de mogelijkheden om naar Hong Kong te geraken, terwijl we op Aiko wachtten die rond dezelfde tijd vanuit Chengdu zou aankomen. Het zou een uur wachten zijn. Op aanraden van Aiko namen we de taxi naar een checkpoint tussen Shenzhen (mainland China dus ;)) en Hong Kong. Daar was het niet zo lang aanschuiven, maar helaas was het voor niks aangezien we vergeten waren dat we eerst nog een departure kaart moesten invullen. Nadat dit gebeurd was, was het opnieuw in de rij staan. Bij Cliff, Aiko en Len ging dat allemaal enorm vlot. Aangezien ik mijn uiterlijk niet mee heb, was dat bij mij niet het geval. De loketbediende vond dat ik niet genoeg op mijn pasfoto leek of vond het verdacht dat een Aziatisch uiterlijk en een Belgische naam op één paspoort konden staan. Zij riep er een collega bij en die vond ook geen uitsluitsel. Er kwam nog een derde bij en die vroeg me naar een ander identiteitsbewijs. Ik toonde mijn Belgsiche pas en toen was het in orde. Ik mocht China verlaten. Ach ja, mijn pasfoto is al vier jaar oud. Daarna mochten we Hong Kong binnen gaan. Daar was het veel langer aanschuiven. Behalve dan voor Cliff die met zijn Hong Kongse identiteitskaart zomaar binnen mag. Toen we eindelijk aan het loket  kwamen vroeg de bediende naar een arrival kaart. Die hadden we niet, dus moesten we weer uit de rij. De bediende was gelukkig vriendelijk en zei dat we niet meer hoefden aan te schuiven van zodra de arrival kaart in orde was. Uiteindelijk mochten we allemaal vlot Hong Kong binnen (zelfs ik :p). Len en ik kochtten meteen een octopuskaart. Een erg handig kaartje waarmee je al het vervoer en zelfs in supermarkten en toeristische plekken kunt betalen. Aiko en Cliff waren reeds een trotse bezitter van zo’n kaartje. Daarna volgden nog een lange metrorit, en een busrit. Een eerste indruk van Hong Kong: er is enorm veel volk ! Het duurde allemaal lang, dat vond ook Cliffs papa die aan de bushalte waar we zouden aankomen, blijkbaar enkele uren had gewacht. We hadden nog geen Hong Kongse simkaart, dus bellen kon niet. (De Chinese werkt in Hong Kong niet)  We werden door een hele bende (Cliffs familie) in het appartement van Cliffs tante en nonkel verwelkomd met hotpot. Dat was gezellig en we konden letterlijk uren eten. Gelukkig was het allemaal erg smakelijk. Na het eten gingen we even naar een 7 eleven in de buurt om simkaarten te kopen. Cliff kocht mij met de beste bedoelingen de goedkoopste simkaart, maar probleem, ik kon er niet mee naar België smsen. Gelukkig kon Lennert deze van mij overkopen en zou ik mij de dag erna een iets duurdere simkaart kunnen aanschaffen waardoor ik gerust met mijn lieverdje kon smsen.

De eerste volledige dag was de eerste keer dat ik eens goed buiten kon kijken en vond de gebouwen die er zijn meteen abnormaal hoog. De gebouwen in Hangzhou zijn niet van de kleinste, maar die in Hong Kong zijn buiten categorie. Cliff moest met zijn papa wat administratieve zaken regelen, dus konden Aiko, Len en ik wat rondkijken. Het was heel erg aangenaam van temperatuur buiten. De drukte was minder aangenaam.  Hierna nam Cliffs papa ons mee naar een markt met allemaal computers en hifi enzovoorts… Heel erg jammer dat mijn budget beperkt was, want ik zag veel computers die ik had kunnen gebruiken, allemaal tegen een erg interessante prijs. Hierna waren we op ons eentje. We gingen dan maar naar Mong Kok, volgens Aiko het meest enerverende deel van Hong Kong. Gelijk had hij want je kon er zo op de koppen lopen. Aangezien dat niet zo handig is, waren we beperkt tot traag vooruit stappen. Cliff en Len konden er gelukkig uitzien naar een nieuwe telefoon of in het geval van Lennert, naar een iphone. Ook Aiko, die zijn huidige gsm beu was, keek rond. Ik deed mee, ook al functioneert mijn eigen telefoon nog voldoende, het is leuk om te zien wat de telefoons van tegenwoordig al kunnen. Vooral plaatsen zoals Hong Kong zijn daar geschikt voor. Het vele stappen in drukke buurten maakte ons erg moe.
Het toppunt van drukte kwam op kerstavond. Nadat we de indrukwekkende Victoria Peak hadden bezocht, bij nacht speciaal om de lichtjes te zien. Kwamen we weer aan in de stad. We hadden nog honger en Aiko wist een kebabzaak zijn in de Lan Kwai Fong (of zoiets) uitgaansbuurt. We konden amper doorlopen van de enorme stroom mensen. Daarboven op werd dan nog 4/5de van de straat afgesloten omdat de voetgangers slechts in een richting mochten stappen. Hierdoor konden we niet oversteken en moesten we een enerverend lang durende omweg maken tussen veel te veel mensen om uiteindelijk dan aan een gesloten kebabzaak te arriveren. Het werd laat en mijn benen klaagden al een hele dag. We gingen dan maar richting thuis en besloten om daar in de buurt een Big Mac te gaan eten. Cliff was echter heel erg misselijk en kreeg niets binnen. De volgende dagen zou hij moeten rusten en waren we onze vlot Cantonees sprekende begeleider kwijt. Gelukkig kon Aiko dat nog een beetje. Met zijn drieën bezochten we het eiland Lantau. Waar een 34 meter hoge bronzen Boeddha zich bevond. Dit bezoek was voor mij het leukste van de week. Bij de Boeddha was het druk, maar het was best te doen. Om op het eiland te geraken moesten we wel eerst een kabelbaan nemen waarvoor we zo’n twee uur moesten aanschuiven. De rij buiten was lang en daarna mochten we een trap op die ons op een viaduct bracht, waar we weer mochten aanschuiven. Daarna volgde opnieuw aanschuiven, en na een ticketje te hebben gekocht mochten we opnieuw aanschuiven en dan mochten we in een cable car plaatsnemen. Toen hadden we een mooi uitzicht en zagen we het artificiële eiland liggen dat bekend staat als luchthaven van Hong Kong. Aangekomen op het eiland vonden we dan toch een kebabzaak en deden we wat krachten op om de trappen te beklimmen die ons naar de grootste zittende Boeddha ter wereld zou brengen. Daarna  liepen we nog op het Wisdom path met allemaal spreuken die wij niet begrepen gekerfd op hoge houten palen. We bevonden ons in een mooi stukje natuur, met de 934 meter hoge Lantau berg vlak voor ons. Hierna was het tijd om de bus terug te nemen.

Omdat Cliff verplicht werd om rust te nemen, werden we op een andere dag begeleid door Cliffs papa en nonkel. Deze lieten ons meer lokale buurten zien en brachten ons naar een seafood markt. Daar zagen we monsterachtige wezens uit de zee, zoals krabben groter dan een mensenhoofd en kreeft met fluo blauwkleurige schalen en garnalen zo groot als mijn hand. Deze markt lag uiteraard aan de zee waar we aan de andere kant mainland China konden zien. Verder aten we ook verscheidene keren met familie van Cliff, verdere familie van Cliff en nog eens familie van Cliff. Het was allemaal heel erg lekker maar ook jammer dat ik het niet allemaal op kreeg. Op de tweede laatste dag namen we nog de ferry naar 南丫岛 Lanma tou, een van de eilanden rond Hong Kong en dat duurde iets langer dan de vorige ferry rit, die maar tien minuutjes duurde. Hierdoor werd ik nogal misselijk, maar gelukkig kwamen we aan voor ik echt te kans kreeg zeeziek te worden. Veel was er eigenlijk niet te zien, maar je kon er wel een leuke wandeling maken.

Aiko wou de voorlaatste dag naar Shenzhen om daar een massage te krijgen dus namen we al afscheid van hem na gegeten te hebben met een deel van Cliffs familie. Hierna ging Cliff shoppen met zijn papa en verkenden Lennert en ik Hong Kong nog een beetje. We hielden het rustig want de dag erna moesten we weer een lange reis maken.

Op de laatste dag, aten we nog een laatste keer met de tante en nonkel van Cliff en kocht Cliff nog vlug nieuwe schoenen. Daarna was het tijd om Cliffs papa te bedanken voor de goede zorgen en begeleiding en de bus te nemen naar een van de laatste metrohaltes van Hong Kong voor je in Shenzhen belandt. Alvorens Hong Kong te verlaten, moesten we nog eerst de eerste de beste 7 eleven raiden om onze laatste Hong Kong dollars op te maken. Bij het verlaten van Hong Kong wisten we nu dat we een departure kaart moesten invullen. Het was minder lang aanschuiven en Hong Kong verlaten was kinderspel. China binnengaan was voor Len en Cliff even makkelijk. Voor mij was het weer hetzelfde spelletje van roep je collega erbij. De derde immigratiebediende vroeg of ik in China kwam studeren, terwijl dat toch duidelijk om mijn residence permit staat. Ik antwoorde maar rustig: “对” wat ‘Inderdaad’ betekent en mocht dan door. Jammer voor mij moet ik nog twee jaar met hetzelfde paspoort door. Verder verliep alles vlot tot in Hangzhou. Daar namen we dit keer wel de airport shuttle. Deze bracht ons naar het centrum van Hangzhou waar Cliff en ik naar huis konden stappen en Lennert iets verder reed tot waar hij een gewone bus kon nemen, die naar zijn campus reed.

Al bij al is het een hele ervaring om in Hong Kong te zijn. Jammer genoeg werd de enorm drukte soms wel te veel. Het was gelukkig aangenaam weer en heb ik toch weer een andere stad bezocht.

Ik moet natuurlijk Cliffs familie hartelijk bedanken voor het verblijf en Cliffs papa speciaal vermelden voor alle moeite die hij heeft gedaan voor ons. Hartelijk Bedankt!

Nu is het aftellen naar het bezoek van mijn lieverdje, nog iets van twee weken en dan ga ik naar Shanghai om in Pudong op een vliegtuig van British Airways te wachten.

Foto’s volgen….

Stilletjes...

Inderdaad, ik heb al bijna een maand niets meer gepost op mijn blog. Maar uiteraard heb ik daar enkele goede redenen voor. Google Chrome wordt blijkbaar meer geblokkeerd en aangezien dat mijn huidige browser is, heb ik problemen om op geblokkeerde sites als facebook, google en dus om op mijn blog (die van google is) te geraken. Met de handige proxy van kuleuven, blokkeren dit soort sites wanneer je Chrome gebruikt. Mijn hotspotshield dat mij in het begin zo vlot toegang verleende tot alle internetinhoud wilt ook

niet meer opstarten. Ik ben er pas recentelijk van op de hoogte gebracht dat mijn KULeuven-proxy wel werkt op Internet Explorer en Firefox. Die laatste heb ik niet dus probeerde ik het met Internet Explorer. Dit loste mijn facebook probleem op, als je kan tolereren hoe traag dat gaat. Maar voor mijn blog lukt het blijkbaar toch ook niet. Misschien moet ik toch eens Firefox downloaden. Hoe dan ook dat was mijn  technisch excuus om zo weinig te bloggen.

Mijn minder hoofdpijn verwekkend excuus is dat er de voorbije maand niet bijster veel gebeurd is.
Eind november was het nog enkele dagen 25 graden Celsius. Daar profiteerden Lennert, Cliff en ik van door
de Hangzhou flower Nursery een bezoekje te brengen. Maar vanaf dan werd het steeds kouder. Gelukkig ben ik dankzij met lieve schatje goed uitgerust tegen de koude. Een wollen sjaal en muts (dankje Honeybee!) zijn echt wel nodig om het niet al te koud te krijgen. Tijdens de lessen is het lokaal net
een diepvriezer doordat er geen verwarming is. Omdat ik er ook drie uur stil zit, pak ik mezelf ook binnen
goed in met mijn winterjas en sjaal. Om ons verder te wapenen tegen de aankomende winter hebben wij (Cliff, Len en ik) al verscheidenen bezoekjes aan een welbekende japanse kledingzaak gebracht. Een nieuwe jas, handschoenen en muts voor Cliff. Een nieuwe jas en broek en kousen voor Lennert. Ikzelf kocht nog twee heattech broeken, zodat mijn benen niet langer kou lijden tijdens de les. Eentje test ik momenteel uit, ik ben heel blij dat ze inderdaad lekker warm blijft!

Verder komt onze trip naar Hongkong eraan. Volgende week op de 22ste vliegen wij vanuit de luchthaven van ons eigen Hangzhou naar Shenzhen om van daaruit de bus te nemen naar de geurige haven. Verblijven kan bij Cliffs familie. Nog leuk nieuws is dat vierde musketier Aiko met ons herenigd zal worden in Hongkong. Hij komt op zo goed als hetzelfde moment aan vanuit Chengdu! We kijken er naar uit.

Leuk nieuws verder vanuit België. Mijn schatje komt binnen een kleine maand ook naar China. Nog iets waar ik naar uit kan kijken! Het visum is bijna in orde en dan enkel nog inpakken en wegwezen. :)
Miss kita talaga honeybee!

中山公园 Zhongshan Park en 凤凰山Feniksberg

Na een weekendje binnen zitten om te leren en na een vroeg examen op maandag, vonden Cliff en ik het tijd om van het vrij mooie weer buiten te profiteren. Aangezien Cliff tegenwoordig heel erg graag fietst en ik zelf nog niet veel gelegenheid had om mijn nieuwe stalen ros uit te proberen besloten we naar het 中山公园Zhongshan Park te fietsen. Zhongshan komt van de naam 孙中山Sun Zhongshan, bij het grote publiek beter bekend als Sun Yatsen. U weet wel, de eerste president van de Republiek China. Het park bevind zich op de 孤山 Solitary Hill aan het einde van de 白堤 Baidi (een weg die door het Westlake gaat).
Het was een vlotte fietsrit en voor de ingang van het park ontmoetten we Lennert. Het park werd gebouwd op een tijdelijk paleis van Qing-keizer Qianlong (regeerperiode: 1735-1796). De heuvel mag dan amper 40 meter hoog zijn, om er een tijdelijk keizerlijk optrekje op de bouwen, was het uiterst geschikt.

Solitary hill

Keizerlijke tuin

Add caption

Chillen bij Keizer Qianlong

Chinese wijsgeren-conferentie

岚尼子 Meester Lanni

Op woensdag was Lennert ook om 12 uur al klaar met de les, dus besloten we om eens iets avontuurlijks te gaan doen. De凤凰山 Feniksberg was onze bestemming. Volgens onze Zhejiang gids zouden er geen toeristen te bekennen zijn en zouden we terechtkomen in een plaatsje waar de tijd is blijven stilstaan. De berg was op een kwartiertje fietsen van onze school. Het was niet al te ver, maar er kwam op het einde een stevig stukje bergop bij. We waren bijna volledig uitgeput toen we gelukkig een fietsstation zagen staan, waar we onze huurfietsen konden stallen.
Er wachtte ons bij momenten enorme steile trappen die ons tot de top van de berg zouden brengen. Gelukkig had ik mijn appel en Cliff zijn banaan. Lennert had genoeg reserves om de klim tot een goed einde te brengen. Onderweg was het even twijfelen bij de splitsingen maar meer op gevoel dan op oriëntatievermogen vonden we ons eerste doel: het Fenikspaviljoen. Daar hadden we een mooi uitzicht met aan de ene kant het meer en aan de andere kant de majestueuze Qiantangrivier. Het was een erg aangename wandeling. Er was veel natuur en we zagen geen toeristen met uitzondering van een Chinees koppel van middelbare leeftijd dat op het moment dat wij aankwamen ook in het Fenikspaviljoen van het uitzicht aan het genieten was.
Na even de stad en de aangrenzende heuvels van op een mooie hoogte te hebben bewonderd, daalden we weer af. Het dorpje uit een ver verleden vinden was moeilijker dan verwacht. Want door het feit dat er geen toeristen waren, waren er ook amper toeristische aanwijzingen te vinden. Weer op ons gevoel afgaand kwamen we aan op een meer open plek. Daar zagen we een rotswand waar vermoedelijk drie boeddha’s waren uitgehouwen. Deze waren nog amper herkenbaar en ik vermoedde dat ze zo’n 1100 jaar geleden zouden zijn uitgehouwen, erg mysterieus allemaal. Ook hier geen toeristisch bordje met uitleg te bespeuren.
Iets verderop zagen we nog een boeddhistische bidplaats. Deze zag er minder oud uit en was duidelijk nog in gebruik. Geen levende ziel te bespeuren, maar wel aanstekers en wierook. Hier maakte ik dan natuurlijk gebruik van. Nog iets ernaast zagen we dan toch andere levende wezens. Naast deze boeddhistische bidplaatsen nog iets verder naar beneden, was er een bouwvallig woonhuis waar naar ik vermoed een conciërge woont samen met zijn kippen en puppies, die veel interesse toonden in Lennert. Ook vonden we er een bordje met uitleg. Blijkt dat ik met 1100 jaar geen slechte gok had gedaan. De drie boeddha’s waren gemaakt in het jaar 910.
Verder onderweg naar beneden zagen we nog meer heilige rotsen en uitgehouwen boeddha’s. Lennert vond het ook nodig om er heiligschennis te plegen. We beklommen ook nog een andere heuvel, waarvan we de naam niet wisten, maar meer dan een elektriciteitspaal was er niet te zien.
Verder naar beneden dan maar waar we terechtkwamen in een heel erg oud uitziend dorpje. Het modernste gebouw was er de openbare wc. We vonden er smalle straatjes en restaurantjes met prijzen die variëren van 0,5 tot 4 kuai. Het was een heel erg gezellige buurt, helemaal anders dan de moderne gebouwen die we normaal zien. Toen we aan een grote weg kwamen, merkten we dat we niet zo gek ver van de moderne wereld waren. Na 20 minuutjes fietsen waren we weer op onze Nanshan Road.

steile trappen

Feniks paviljoen in zicht

karakters uitleggen aan Cliff

1100 jaar oude Boeddha's

poseren bij karakters zoals gewoonlijk

Wat klopt er niet?

Religieus als ik ben

Len! Heiligschennis!

Terug in de tijd...

Dankje lieve honeybaby

Voor al jou vele hulp nu ik zo moeilijk op geblokkeerde sites geraak! Jij bent de beste! Love you!

Examens

De eerste examens in China zijn voorbij. Eigenlijk moet ik zeggen examen, enkelvoud, want we kregen er enkel eentje voor taalkunde. Het kwam onverwacht snel, maar al bij al vonden we dat het goed meeviel. Dat was ook te merken aan onze behoorlijke resultaten:
Oliver : 79 procent
Cliff  : 73 procent

Dat is op zich lang niet slecht, maar toch hadden we beide het gevoel dat er meer in zat. 85 had eigenlijk gemoeten. Volgende keer minder domme fouten maken, en dat komt dan wel in orde.

Coming up next: Fotoreportage post-examen uitstapjes naar Zhongshan Park en Phoenix Hill. Hou de blog in
het oog.

Chinees fruit

火龙果 huolongguo
Het moeten niet altijd bananen, peren, appels, kiwi's of mandarijntjes zijn:

火龙果 vuurdraakvrucht

"Kijk hooney!"

Fiets gekocht!!!

Even een kleine update over mijn dagelijkse Hangzhou-leven:

Aangezien de publieke huurfietsen slechts beschikbaar zijn tot 20h30, overwoog ik 

al een tijdje om een eigen fiets aan te schaffen. Een grote fiets aanschaffen leek

me een beetje dwaas omdat ik ze dan moeilijker mee terug naar België zou kunnen krijgen, ook 

al kosten ze minder dan de waarborg voor de huurfietsen. Dus waarom geen plooifiets? 

Deze zijn veel goedkoper als in België en kan ik bovendien wel weer meenemen. 

Waar anders dan in de Carrefour zag ik een prachtig exemplaar voor slechts 319 eenheden volksmunt.Dat komt neer op ongeveer35 euro. Mijn fietshuurkaart hou ik ook nog bij om mijn transportmogelijkheden te maximaliseren. Jammer genoeg heb ik nog niet meteen de gelegenheid om hem te testen, aangezien ik druk moet leren voor een tussentijds examen dat nu maandag zal plaatsvinden. 

Meer dan tweeduizend bezoekers wauw!!! Hartelijk bedankt iedereen die zo trouw mijn blog leest!

En vooral, dankje honeybunch voor het zo stijlvol redesignen van mijn blog! Alab alab I love you!

Mijn nieuwste aanwinst

Handing opgeplooid in een hoekje gezet

Foto's bezoek papa en zus Nicole

Klik hier.

Photo courtesy of © Marcel Bogaerts (mijn papa)

Bezoek van papa en zus Nicole

Zondag 30 oktober was het dan zover. Een eerste bezoek van familie in Hangzhou. Met de trein vanuit Shanghai van 13h kwamen papa en Nicole mooi 45 minuten later in Hangzhou aan, waar ik hen reeds stond op te wachten.  Een taxi was snel gevonden en 15 minuten en 12 yuan later stonden ze reeds in hun hotel, schuin tegenover mijn school.

Het hotel zag er binnenin veel mooier uit dan de buitenkant doet vermoeden. De kamer was mooi, proper en ordelijk. Dan was het tijd om mij een hele koffer vol spulletjes uit België te overhandigen.

Winterkleren, schoenen, Glühwein, marsepein, chocolade en twee pyjama’s.

Hartelijk dank mama voor al dat lekkers! Dikke knuffel en kusjes voor mijn schatje Mari om mij een muts een sjaal en een pyjama cadeau te doen J.

Nadat alles was uitgepakt, besloot ik als reisleider papa en Nicole Hangzhou’s trots en toeristische trekpleister het Westlake te laten zien. Aangezien het hotel er tegen lag, was dit niet al te ver lopen.

Een ontspannende wandeling langs een mooi plasje water en enkele Chinese muzikanten op de achtergrond. De lange vlucht is zo hopelijk snel vergeten. Na eventjes een hapje te hebben gegeten in een bekende noodleketen,  loodsde ik mijn lieve familieleden naar de bekende historische straat Hefangjie. Het oogt allemaal heel authentiek en het leuke aan deze historische straat, is dat ze nog volledig in gebruik is. Nicole vond er meteen een gewelddadig souvenir voor hare Pieter en stapte heel geïnteresseerd een chopstickswinkeltje binnen. Ook papa had het meteen naar zijn zin. Op de momenten dat ik les heb , zouden ze deze straat nog veel bezoeken.

Op dag twee gidste ik samen met mijn assistent Cliff, mijn groep naar de oudste pagode van de stad: de Baochu pagode. Van op de Precious Stone Hill waarop dit meer dan duizend jaar oude torentje staat, heb je een geweldig uitzicht op het Westlake en de stad. Hiervoor verwijs ik graag naar mijn vorige blog. Na de heuvel weer te hebben afgedaald was het tijd voor een roeitochtje op het meer, met de goedbedoelde Chinese uitleg van de roeier over de Broken Bridge, waar noch Cliff, noch ik al te veel van begrepen jammer genoeg. Na een Starbucks en even ontspanning, nodigden we ook nog Lennert uit om papa en Nicole in de Waipojia nog even van de Hangzhou keuken te laten proeven.

Hierna tijd voor de nachtmarkt. Pieter vroeg om een fake Rolex, dus dat was the place to be. Na even de mooist ogende Rolex er te hebben uitgepikt aan het eerste fake horlogekraam, was het tijd voor mij om mijn Chinese onderhandelskills boven te halen. Een automatische valse Rolex kreeg Nicole voor 250 yuan, nadat de verkoopster er eerst 480 voor vroeg. Niet slecht me dunkt.

Op dag drie was het tijd om de Leifeng pagode te bezoeken. Het is een van de populairste monumenten van Hangzhou. Dit hadden Lennert, Cliff en ik zelf nog niet gezien dus werder papa en Nicole ditmaal door drie gidsen vergezeld. Onderweg ernaartoe liepen we door een mooi parkje langs het meer en liepen we over de Nine Turns Bridge vanwaar je de Leifeng al mooi kunt zien. Deze pagode is weinig authentiek maar is heel mooi en ligt op het Westlake. Deze nieuwe pagode is gebouwd op de ruïnes van de oude Leifeng pagode die gebouwd was tijdens de Song dynastie in het jaar 977. Deze ruïnes worden ook tentoongesteld. Bovenop de pagode heb je dan weer een prachtig uitzicht, ditmaal vanaf de andere kant van het meer. Foto’s hiervan zijn beschikbaar op Lennerts blog, rechtsbovenaan uw scherm. Later volgt nog meer.

Aangezien papa en Nicole op eigen houtje al het City God Pavilion hadden bezocht en we ook net de Leifeng pagode hadden bewonderd, was het tijd voor iets totaal anders. Het Grand Canal stond nog op papa’s lijstje dus besloot ik een bus te zoeken naar het Wulin plein. Daar waar er allemaal grote gebouwen bijeen staan. De busrit was echter heel vermoeiend, door het vele volk, het niet kunnen staan en de file buiten. Na uitgestapt te hebben moest ik even mijn weg zoeken aangezien de bus niet al te dichtbij onze bestemming stopte. Dan maar eventjes chillen met donuts en koffie. Daarna was het even zoeken en rondlopen en bordjes en kaarten bekijken. Maar we kwamen tenslotten aan Hangzhou Tower, een decadent groot winkelcentrum aan het Grand Canal, vlak naast het Wulin Square. Dit kostte ons echter veel krachten en we namen dan maar een taxi terug. Door de file konden we de fashion street vanuit de taxi bewonderen. Onze bestemming was het ZO-Aziatisch restaurant Banana Leaf. Papa was fan door het lekkere eten en de beschikbaarheid van Guinness.

Op woensdag hadden papa en Nicole in de voormiddag pech door de overtollige regen die uit de lucht viel. Daarom besloten we in de namiddag na de lunch, rustig te chillen in de Costa, de Britse tegenhanger van Starbucks die veel smakelijkere Americano’s serveert. Het werd dan toch iets droger dus wandelden we tot aan de Broken Bridge. Eens erover loop je dwars door het meer. Hierop hebben we nog jade kunstwerkjes bewonderd in het Zhejiang Museum en resten van het Keizerlijke paleis van keizer Qianlong uit de Qing dynastie bezocht in het Sun Yat-sen park op Solitary Hill. Tegen dat het donker werd, wandelden we terug naar huis en hotel. Dit was ook weer een hele afstand en dus waren onze beentjes moe en hadden we nood aan wat rust.

‘Ollie, ge hebt precies het beste voor laatst gehouden’ citeer ik Nicole wanneer ze het had over haar laatste dag in Hangzhou. De stad herbergt een van de tien belangrijkste boeddhistische tempels ter wereld en dat is zeker de moeite waard om te bekijken. Ik heb het natuurlijk over de Lingyin tempel waarover ik eerder al geblogd heb. Ditmaal kon ik dankzij papa’s Chinees geld de hoofdtempel wel bezoeken. Dat was zeker de moeite waard. Hopelijk zet papa zijn mooie foto’s snel online.

Na deze tempel bezocht te hebben, bezochten we ook nog het Yongfu klooster. Dit is een ware oase van rust voor boeddhistische monniken. Tempelachtige gebouwen middenin de natuur op kleine heuvels met naar beneden kabbelende waterloopjes. Het is echt zo mooi als het klinkt. Als laatste dag kan dit tellen.

De volgende dag vertrokken we na de les naar het station. We vonden snel een taxi en waren snel ter plaatse. De trein reed vlot en binnen het uur waren we in Shanghai. Het was in het station even aanschuiven voor een taxi en de taxi rit naar het hotel duurde even, maar rond vijf uur in de namiddag waren we toch ter plaatse. We bezochten de Bund met zijn overbekende skyline en wandelden door tot Yuyuan. Dit is een toeristische markt die wat aan Kuifje en de Blauwe Lotus-achtige toestanden doet denken. In tegenstelling tot de hypermoderne wolkenkrabbers van de Bund is dit een welkome verandering, al is het ook allemaal niet zo authentiek als Hefangjie. Nicole liet nog even een melige kalligrafie maken en toen zochten we en vonden we een plekje om nog iets te eten. Het terugstappen naar ons hotel bleek moeilijker dan verwacht. Door de mist/smog verloren we de Bund uit het oog en konden we ons slecht oriënteren. Na even te hebben rondgedoold in heel Chineesachtige wijken (lees: niet modern). Vroeg ik de weg aan een agent die op een viaduct de krant stond te lezen. Hij vond dat hij met even wijzen genoeg behulpzaam was geweest en daar stonden we dus maar. Ik sprong toen in een metrostation en zocht vlug uit hoe we naar ons hotel konden terugkeren. Dit lukt al bij al oke. Na uit te metro te zijn gestapt vroeg ik het toch nog maar twee keer en uiteindelijk kwamen we moegestapt aan. Na een douche en een korte skypesessie met mijn schatje en het thuisfront gingen we slapen.

Vandaag ging Nicole’s gsm om 6h30 af. Tijd om te vertrekken naar Pudong International Airport. Na het uitchecken vonden we weer snel een taxi. Het was een uurtje rijden en er was gelukkig geen file. Wel voel ik mij verplicht een opmerking te maken over de dikke smog die je ziet op weg naar de luchthaven. Mijn luchtwegen protesteerden en ik was meer dan ooit overtuigd om straks met de metro terug te keren naar het treinstation. Ook vanwege het enorme verschil in prijs. De taxi was 176 yuan, de metro 8 yuan en dat om veel verder te geraken dan nog.

We vonden de check-in desk snel, maar waren nog te vroeg om in te checken dus nuttigden we nog een koffietje en croissants. Vervolgens gingen papa en Nicole netjes in de rij staat voor economy class. Helaas was het voor veel mensen blijkbaar onduidelijk in welke rij ze hoorden te staan om in te checken. Toen deze dommeriken eenmaal door hadden dat ze in de foute rij stonden, stormden ze met een twintigtal mensen naar de juiste desks en posteerden zich tussen de desks en de lijn waarachter je hoort te wachten. Pogingen van het Chinese personeel om de mensen die naar voor waren gestormd, netjes te doen aanschuiven mochten niet baten. Al bij al lukte het toch om enig vorm van orde in de chaos te scheppen en kon men allemaal goed inchecken. Maar niet voor ik van een Chinees een compliment kreeg over mijn goed Chinees accent. ;)

Het was tijd om afscheid te nemen van mijn papa en zus Nicole aangezien ik niet door de security geraak. Hartelijk bedankt om zoveel spullen voor mij mee te nemen! Ik ben heel blij dat jullie van de reis genoten hebben. Na 105 minuten metro rijden, 45 minuten highspeed rail en 15 minuten fietsen, was ik weer veilig in mijn kot aangekomen.

Nu is het aftellen naar mijn volgende bezoek, dat zal van mijn honey Mari zijn in januari! Mis je lieverdje!!!

<3<3<3

保俶塔 Baochu pagode op de 宝石山 Baoshi heuvel

Het is een van de opvallendste monumenten die je tussen de heuvels rond het Westlake kan zien. Deze toren zou gebouwd zijn in de rond de helft van de 10de eeuw voor een of andere koning. De ministers van deze koning zouden deze toren gebouwd hebben opdat ze om een veilige terugkeer van de koning zouden kunnen bidden. De toren werd herbouwd in 1933.
Niet al te veel toeristen zijn geïnteresseerd in deze 45,3 m hoge toren, maar zij hebben ongelijk. Het uitzicht van op deze Precious Stone Hill is prachtig en de wandeling naar de toren leverde ook enkele mooie plaatjes op die ik mijn trouwe lezers uiteraard niet wil onthouden:

Aan de 白堤, het bruggetje (Broken Bridge) dat over het meer gaat, aan de voet van de heuvel

Steile trap naar boven, om te beginnen

Rotsaschtige heuvel beklimmen om de toren te bereiken... ;)

De uitleg, in het Chinees, ah ja!

Cliff en Lennert, met op de achtergrond, onze toren

Zoals in elk park, een pavilioentje, zoals op elke foto, zwaaien met de armen

Verder klimmen voor het uitzicht

Klimmen Cliff!

De pagode, Westlake met diezelfde 白地, Broken Bridge rechts onder

Opnieuw Westlake en de Broken Bridge

Daar moeten wij natuurlijk van genieten...

Dit was nog iets hoger, Cliff relaxed, geen hoogtevrees 

Rechts boven mijn hoofd, inderdaad: onze 保俶塔 Baochu pagode

Een drakenboot, om op het Westlake te varen. 

Een bergwandeling: 满觉陇 Manjuelong Village en 九溪烟树 Nine Creeks Misty Forest

Naar boven stappen op 满觉陇路

De dag begon echter in enorm chaotisch verkeer op weg naar Lennert en Alice. Bovenop de gewoonlijke drukte van het weekend, waren er ook nog een hele boel Chinese koppels die deze dag hadden uitgekozen om te trouwen in Hangzhou, rond onze 西湖 Westlake. Later op de dag zouden we er nog achter komen dat er ook een klein muziekfestival gaande was aan het meer, vlakbij onze eigen school. Dit zorgt uiteraard ook voor een extra toevoer aan auto's. Jammer genoeg moesten Cliff en ik voor een groot deel rond het meer rijden om Lennert en Alice te ontmoeten. Heel behendig manoeuvreren tussen sjieke auto's met roze lintjes was nodig om aan enig tempo vooruit te geraken.

Bovenaan: Cliff op verkenning

Het lukte uiteindelijk allemaal wel, maar aangenaam was het niet echt. De fietstocht naar onze wandelbestemming ging gelukkig een heel stuk vlotter. Al fietsend over de 杨公堤 Yanggong Causeway, hadden we veel minder last van auto's en konden we genieten van het meer aan beide kanten van de weg. We besloten tot de heuvels rijden waar Cliff, Len, Tim, Carlos en ik twee dagen eerder als met de fiets doorgereden waren.  Dit keer zouden we het te voet verkennen, om zo foto's te kunnen trekken. We reden tot het begin van 满觉陇路 Manjuelong road. Het begon al aardig bergop te gaan en ik kreeg al last aan mijn knieën doordat mijn huurfiets zoals gewoonlijk een te laag zadel had en de ketting nodig aan een smeerbeurt toe was.

Theeplantages op de achtergrond

Een gezellig bergdorpje

Bij de eerste fietsenstalling zetten we dan maar onze fietsen weg en wandelden de straat af naar boven. Het was er wat drukker dan toen we hier eerder doorfietsten, maar het was nog steeds erg rustig. Het werd zelfs helemaal stil toen we de huisjes voorbij waren en bovenaan de heuvel enkel nog krekels hoorden.De lucht was er ook heel merkbaar properder en frisser. Het geurde echt naar natuur wat een erg welkome verandering is met de stadslucht waar wij dagelijks in leven. Op een gegeven moment gingen we weer naar beneden waar we een erg gezellig 'bergdorpje' tegen kwamen. Dit wandelden we door en zagen mooie gezellige huisjes, thee plantages en de lokale 'bergbevolking' die onze twee blanke metgezellen vol bewonderen aanstaarden. Een 老外 laowai was nooit veraf.

Langs de theeplantages

Niet vallen Lennert!

In de verte: Lennert

Kever!

Even lezen

We volgden het pad langs een stroompje die de heuvel afkabbelde en passeerde nog theeplantages en een of andere gezellige tempel genaamd 理安寺 Li-An Tempel. Hier zie je enkele indrukken van de tempel.

Binnenin de tempel

Brave leeuw....

Even het stroompje inspecteren:

Bliksemsnel, Cliff!

Lekker Water

Het pad leidde ons naar een gezellig plekje dat 九溪烟树 Nine Creeks Misty Forest heette. Zoals de naam doet vermoeden zijn er wat water en bomen te zien. :) Deze plek is populair om trouwfoto's te nemen. Beide keren zaten er enkele koppels, met het ene koppel in al stijlvollere trouwkleren dan het andere, met een professionele fotograaf enkele plaatjes voor hun trouwalbum te maken. Onze wandeling eindigde aan een grote weg die langs de enorme rivier 钱塘江 Qiantang rivier ging. Kijk naar de laatste foto en raad hoe breed hij is...

Op een brugje in het Misty Forest

Een steile trap naar boven, die we dus niet namen ;)

Aangezien het tegen dan al donker begon te worden en de nacht hier heel snel valt, namen we weer onze fietskaart boven en reden weer naar huis. Maar niet voordat we even de gigantische rivier bewonderd hadden:

Raad hoe breed?









Lennert en ik hebben het even uitgepluisd en het met behulp van google maps even opgemeten.
Op deze plek is de Qiantang meer dan 1km breed. Hoe breed was de Demer ook weer? :D