Zondag 30 oktober was het dan zover. Een eerste bezoek van familie in Hangzhou. Met de trein vanuit Shanghai van 13h kwamen papa en Nicole mooi 45 minuten later in Hangzhou aan, waar ik hen reeds stond op te wachten. Een taxi was snel gevonden en 15 minuten en 12 yuan later stonden ze reeds in hun hotel, schuin tegenover mijn school.
Het hotel zag er binnenin veel mooier uit dan de buitenkant doet vermoeden. De kamer was mooi, proper en ordelijk. Dan was het tijd om mij een hele koffer vol spulletjes uit België te overhandigen.
Winterkleren, schoenen, Glühwein, marsepein, chocolade en twee pyjama’s.
Hartelijk dank mama voor al dat lekkers! Dikke knuffel en kusjes voor mijn schatje Mari om mij een muts een sjaal en een pyjama cadeau te doen J.
Nadat alles was uitgepakt, besloot ik als reisleider papa en Nicole Hangzhou’s trots en toeristische trekpleister het Westlake te laten zien. Aangezien het hotel er tegen lag, was dit niet al te ver lopen.
Een ontspannende wandeling langs een mooi plasje water en enkele Chinese muzikanten op de achtergrond. De lange vlucht is zo hopelijk snel vergeten. Na eventjes een hapje te hebben gegeten in een bekende noodleketen, loodsde ik mijn lieve familieleden naar de bekende historische straat Hefangjie. Het oogt allemaal heel authentiek en het leuke aan deze historische straat, is dat ze nog volledig in gebruik is. Nicole vond er meteen een gewelddadig souvenir voor hare Pieter en stapte heel geïnteresseerd een chopstickswinkeltje binnen. Ook papa had het meteen naar zijn zin. Op de momenten dat ik les heb , zouden ze deze straat nog veel bezoeken.
Op dag twee gidste ik samen met mijn assistent Cliff, mijn groep naar de oudste pagode van de stad: de Baochu pagode. Van op de Precious Stone Hill waarop dit meer dan duizend jaar oude torentje staat, heb je een geweldig uitzicht op het Westlake en de stad. Hiervoor verwijs ik graag naar mijn vorige blog. Na de heuvel weer te hebben afgedaald was het tijd voor een roeitochtje op het meer, met de goedbedoelde Chinese uitleg van de roeier over de Broken Bridge, waar noch Cliff, noch ik al te veel van begrepen jammer genoeg. Na een Starbucks en even ontspanning, nodigden we ook nog Lennert uit om papa en Nicole in de Waipojia nog even van de Hangzhou keuken te laten proeven.
Hierna tijd voor de nachtmarkt. Pieter vroeg om een fake Rolex, dus dat was the place to be. Na even de mooist ogende Rolex er te hebben uitgepikt aan het eerste fake horlogekraam, was het tijd voor mij om mijn Chinese onderhandelskills boven te halen. Een automatische valse Rolex kreeg Nicole voor 250 yuan, nadat de verkoopster er eerst 480 voor vroeg. Niet slecht me dunkt.
Op dag drie was het tijd om de Leifeng pagode te bezoeken. Het is een van de populairste monumenten van Hangzhou. Dit hadden Lennert, Cliff en ik zelf nog niet gezien dus werder papa en Nicole ditmaal door drie gidsen vergezeld. Onderweg ernaartoe liepen we door een mooi parkje langs het meer en liepen we over de Nine Turns Bridge vanwaar je de Leifeng al mooi kunt zien. Deze pagode is weinig authentiek maar is heel mooi en ligt op het Westlake. Deze nieuwe pagode is gebouwd op de ruïnes van de oude Leifeng pagode die gebouwd was tijdens de Song dynastie in het jaar 977. Deze ruïnes worden ook tentoongesteld. Bovenop de pagode heb je dan weer een prachtig uitzicht, ditmaal vanaf de andere kant van het meer. Foto’s hiervan zijn beschikbaar op Lennerts blog, rechtsbovenaan uw scherm. Later volgt nog meer.
Aangezien papa en Nicole op eigen houtje al het City God Pavilion hadden bezocht en we ook net de Leifeng pagode hadden bewonderd, was het tijd voor iets totaal anders. Het Grand Canal stond nog op papa’s lijstje dus besloot ik een bus te zoeken naar het Wulin plein. Daar waar er allemaal grote gebouwen bijeen staan. De busrit was echter heel vermoeiend, door het vele volk, het niet kunnen staan en de file buiten. Na uitgestapt te hebben moest ik even mijn weg zoeken aangezien de bus niet al te dichtbij onze bestemming stopte. Dan maar eventjes chillen met donuts en koffie. Daarna was het even zoeken en rondlopen en bordjes en kaarten bekijken. Maar we kwamen tenslotten aan Hangzhou Tower, een decadent groot winkelcentrum aan het Grand Canal, vlak naast het Wulin Square. Dit kostte ons echter veel krachten en we namen dan maar een taxi terug. Door de file konden we de fashion street vanuit de taxi bewonderen. Onze bestemming was het ZO-Aziatisch restaurant Banana Leaf. Papa was fan door het lekkere eten en de beschikbaarheid van Guinness.
Op woensdag hadden papa en Nicole in de voormiddag pech door de overtollige regen die uit de lucht viel. Daarom besloten we in de namiddag na de lunch, rustig te chillen in de Costa, de Britse tegenhanger van Starbucks die veel smakelijkere Americano’s serveert. Het werd dan toch iets droger dus wandelden we tot aan de Broken Bridge. Eens erover loop je dwars door het meer. Hierop hebben we nog jade kunstwerkjes bewonderd in het Zhejiang Museum en resten van het Keizerlijke paleis van keizer Qianlong uit de Qing dynastie bezocht in het Sun Yat-sen park op Solitary Hill. Tegen dat het donker werd, wandelden we terug naar huis en hotel. Dit was ook weer een hele afstand en dus waren onze beentjes moe en hadden we nood aan wat rust.
‘Ollie, ge hebt precies het beste voor laatst gehouden’ citeer ik Nicole wanneer ze het had over haar laatste dag in Hangzhou. De stad herbergt een van de tien belangrijkste boeddhistische tempels ter wereld en dat is zeker de moeite waard om te bekijken. Ik heb het natuurlijk over de Lingyin tempel waarover ik eerder al geblogd heb. Ditmaal kon ik dankzij papa’s Chinees geld de hoofdtempel wel bezoeken. Dat was zeker de moeite waard. Hopelijk zet papa zijn mooie foto’s snel online.
Na deze tempel bezocht te hebben, bezochten we ook nog het Yongfu klooster. Dit is een ware oase van rust voor boeddhistische monniken. Tempelachtige gebouwen middenin de natuur op kleine heuvels met naar beneden kabbelende waterloopjes. Het is echt zo mooi als het klinkt. Als laatste dag kan dit tellen.
De volgende dag vertrokken we na de les naar het station. We vonden snel een taxi en waren snel ter plaatse. De trein reed vlot en binnen het uur waren we in Shanghai. Het was in het station even aanschuiven voor een taxi en de taxi rit naar het hotel duurde even, maar rond vijf uur in de namiddag waren we toch ter plaatse. We bezochten de Bund met zijn overbekende skyline en wandelden door tot Yuyuan. Dit is een toeristische markt die wat aan Kuifje en de Blauwe Lotus-achtige toestanden doet denken. In tegenstelling tot de hypermoderne wolkenkrabbers van de Bund is dit een welkome verandering, al is het ook allemaal niet zo authentiek als Hefangjie. Nicole liet nog even een melige kalligrafie maken en toen zochten we en vonden we een plekje om nog iets te eten. Het terugstappen naar ons hotel bleek moeilijker dan verwacht. Door de mist/smog verloren we de Bund uit het oog en konden we ons slecht oriënteren. Na even te hebben rondgedoold in heel Chineesachtige wijken (lees: niet modern). Vroeg ik de weg aan een agent die op een viaduct de krant stond te lezen. Hij vond dat hij met even wijzen genoeg behulpzaam was geweest en daar stonden we dus maar. Ik sprong toen in een metrostation en zocht vlug uit hoe we naar ons hotel konden terugkeren. Dit lukt al bij al oke. Na uit te metro te zijn gestapt vroeg ik het toch nog maar twee keer en uiteindelijk kwamen we moegestapt aan. Na een douche en een korte skypesessie met mijn schatje en het thuisfront gingen we slapen.
Vandaag ging Nicole’s gsm om 6h30 af. Tijd om te vertrekken naar Pudong International Airport. Na het uitchecken vonden we weer snel een taxi. Het was een uurtje rijden en er was gelukkig geen file. Wel voel ik mij verplicht een opmerking te maken over de dikke smog die je ziet op weg naar de luchthaven. Mijn luchtwegen protesteerden en ik was meer dan ooit overtuigd om straks met de metro terug te keren naar het treinstation. Ook vanwege het enorme verschil in prijs. De taxi was 176 yuan, de metro 8 yuan en dat om veel verder te geraken dan nog.
We vonden de check-in desk snel, maar waren nog te vroeg om in te checken dus nuttigden we nog een koffietje en croissants. Vervolgens gingen papa en Nicole netjes in de rij staat voor economy class. Helaas was het voor veel mensen blijkbaar onduidelijk in welke rij ze hoorden te staan om in te checken. Toen deze dommeriken eenmaal door hadden dat ze in de foute rij stonden, stormden ze met een twintigtal mensen naar de juiste desks en posteerden zich tussen de desks en de lijn waarachter je hoort te wachten. Pogingen van het Chinese personeel om de mensen die naar voor waren gestormd, netjes te doen aanschuiven mochten niet baten. Al bij al lukte het toch om enig vorm van orde in de chaos te scheppen en kon men allemaal goed inchecken. Maar niet voor ik van een Chinees een compliment kreeg over mijn goed Chinees accent. ;)
Het was tijd om afscheid te nemen van mijn papa en zus Nicole aangezien ik niet door de security geraak. Hartelijk bedankt om zoveel spullen voor mij mee te nemen! Ik ben heel blij dat jullie van de reis genoten hebben. Na 105 minuten metro rijden, 45 minuten highspeed rail en 15 minuten fietsen, was ik weer veilig in mijn kot aangekomen.
Nu is het aftellen naar mijn volgende bezoek, dat zal van mijn honey Mari zijn in januari! Mis je lieverdje!!!
<3<3<3
