黄山市，安徽 Huangshan City, Anhui

Het is al een hele poos geleden dat ik nog eens iets heb meegemaakt dat een blogverslagje waard is. Bij deze meld ik jullie dat we vorige week een schoolreisje hebben gemaakt in de naburige provincie 安徽 Anhui. Deze provincie ligt ten noordwesten van de provincie 浙江 Zhejiang, waarvan ik dus in de hoofdstad verblijf. Het was die morgen pijnlijk vroeg om 5h30 opstaan om de bus te nemen om 6 uur en via de andere campus van onze school richting 黄山市 Huangshan City te rijden. Het duurde vier uur om de stad te bereiken en na het oppikken van gidsen, was het nog een uurtje rijden om tot aan onze eerste bestemming te   geraken:

. 

 Links de naam en rechts het mooie landschap voor de ingang van het antieke dorpje Xidi. Oorspronkelijk gebouwd tijdens de Song dynastie tussen 1049 en 1053. Maar de woningen die er het best bewaard zijn gebleven dateren uit de Ming en Qing dynastie.

In het centrum van het antieke Xidi.

Ik in een of ander gebouw

Rafael en Mike 

Veel meer dan dit soort gebouwen was er niet te zien

Al bij al was dit best gezellig om door te lopen en het weer viel goed mee zoals je op de foto's wel kan zien. Na dit dorpje te hebben bezocht was het tijd om te gaan lunchen:

De lunch!

Na de lunch gingen we een tweede dorpje bezoeken. Dit vond iedereen veel opwindender aangezien dat dorpje het decor was voor de bekende film Crouching Tiger Hidden Dragon. Het gaat hier om het dorpje 宏村 Hongcun. Net als Xidi is dit UNESCO werelderfgoed.

Volgens onze gids sprong Zhang Ziyi op deze plek rond

Cliff besloot om eindelijk eens op de foto te staan

Cliff heeft het poseren te pakken, foto genomen voor het dorp

Ik op dezelfde plek, maar een andere hoek

Een historische straat in Huangshan City weer, waar we ergens zouden dineren

Voor het restaurant

Na een goed diner was het hoog tijd om weer naar Hangzhou te gaan en konden we om elf uur lekker gaan slapen na weer een erg lange en vermoeiende busrit.

Begin van het nieuwe semester: verslag van de vakantie...

Na uit mijn bed gebeld te worden door de administratie om te zeggen dat ik mijn puntenlijstje mocht gaan halen en er vervolgens achter te komen dat ik het zeer deftig had gedaan het voorbije semester, kon mijn grote vakantie in China beginnen.  Het begin was vooral wachten op de komst van hoog bezoek. Na elkaar bijna vijf maanden te hebben gemist, zou ik eindelijk herenigd worden met mijn allerliefste schatje. Op de ochtend van 15 januari 2012 stond ik om 5 uur op om de trein van 6h12 te nemen die mij naar Shanghai zou nemen. Yuji’s vergezelde me want zijn bezoek zat in hetzelfde vliegtuig als Mari en zou dus tegelijk aankomen. Het was even spannend toen we niet meteen een taxi vonden in de gietende regen, maar al bij al  liep het vlot. Op de luchthaven van Shanghai waren er veel bakvisjes die vol spanning op de komst van een of andere Koreaanse Justin Bieber wachtten. Ze vroegen mij en Yuji om uit de weg te gaan voor dit heerschap. Dit irriteerde mij want wij wachtten ook op belangrijk bezoek. Uiteindelijk gingen we toch maar ergens anders staan want Yuji kon het bijzijn van deze gibberende meisjes niet meer aan. Niet lang daarna zag ik mijn lieve schatje en we namen afscheid van onze Japanse vriend en namen dan de snelste trein ter wereld die ons tegen 430 km/h naar het centrum van Shanghai zou brengen. Daarna namen we nog de metro naar ons hotel. Het viel allemaal goed mee want ons hotel was maar vijf minuten stappen van de metro halte. Het hotel lag wel in een lawaaierige buurt, maar gelukkig zijn wij geen moeilijke mensen.  Er was wel een foutje met onze reservatie. Blijkbaar had ik per ongeluk een single room geboekt. Gelukkig was er nog een double room vrij en konden we die nemen mits een kleine toeslag. Verder waren er weinig problemen.

 上海Shanghai

the Bund

Er was mij gezegd dat er in Shanghai niet bijster veel te zien was, en voor zo’n grote stad was dat inderdaad zo. Dus over het bezoek aan Shanghai kan ik kort zijn. We hebben vooral veel geshopt op  南京东路East Nanjing Road ( een beetje de Meir van Shanghai) en op de tourist market van 豫园  Yuyuan garden.  In Yuyuan wist ik dat er veel namaak te vinden was, en dat was natuurlijk iets waarvoor we naar China kwamen. We besloten moedig te doen en gingen mee met zo een van die mensen die heel louche doen en prentjes toonden van Rolexen en Louis Vuitton tassen. Wij vroegen naar Hermès en meteen nam de vrouw met de prentjes ons mee naar kleine steegjes en wij voelden ons beiden alles behalve op ons gemak. We liepen steeds verder van de drukte op de toeristenmarkt en dat was niet zo geruststellend. Toen gingen we een van de vele deuren binnen en daar zagen we een hele opslagruimte aan valse tassen. Mijn schatje bekeek deze tassen en ik bekeek een aantal mooie horloges. Ik zei heel schuchter dat we niets naar onze smaak vonden en de vrouw leidde ons nog verder naar een nieuwe opslagplaats. Ditmaal waren er wel tassen die mijn lieverdje konden bekoren. Ik vroeg aan de uitbater of hij geen horloges had en zocht vervolgens naar een of andere secret switch in de muur en draaide toen een hele muur vol handtassen open. Hierachter lag een kamer vol horloges. Al snel vond ik een fraaie ‘Breitling’ en het onderhandelen kon beginnen. Hij vroeg 1250 en bij het zien van mijn sceptische blik liet hij de prijs meteen zakken tot 850, ik zei dat het nog steeds veel te duur was en vroeg 200. Hij was teleurgesteld en wees naar minder mooie horloges voor 200. Ik zei hem dan ook dat ik ze niet mooi vond. Uiteindelijk betaalde ik er 350 voor, wij bleven goeie ‘vrienden’ omdat mijn vrouw ook een tas ging kopen. Daar betaalden wij 380 voor.  Afbieden zat er niet meer in omdat ik nogal hard geweest was voor het horloge. Hoe dan ook we waren tevreden met onze namaak en we hadden er weer een hele ervaring bij.
Tot slot krijgt in Shanghai 田子方 Tianzifang, met zijn gezellige kleine straatjes en winkeltjes en 新天地, waar we mijn verjaardag met een lekkere pizza hebben gevierd nog een eervolle vermelding. Daarna gingen we weer met een combinatie van metro en magneettrein naar de luchthaven.



北京 Peking

Gelukkig had ik op voorhand op internet gecheckt hoeveel een taxi zou kosten van de luchthaven naar ons hotel.  Dat zou ongeveer 76 kuai zijn. Want eens uit de luchthaven bood een kerel ons zijn taxi diensten aan. Ik volgde hem en we stopten onze koffers in een mono volume. Hij toonde ons een lijst van hotels. Dit was verwarrend aangezien ik hem al had laten zien waar ons hotel was. Hij zij toen dat het 500 kuai was. Ik zei dat ik maar een gewone taxi nam dan en haalde snel onze koffers uit de kofferbak. Ik voelde me niet goed op mij gemak in deze stad waar ik nog niet eerder geweest was. De normale taxi was gelukkig in orde. Het was 80 kuai tot ons hotel en daar was ik zeer tevreden en opgelucht mee. Het was waarschijnlijk omdat het al avond was, maar ons hotel had geen kamer met dubbel bed meer over en wij kregen een twin. Omdat deze kamer een raam had, moesten we ook meer betalen. Het raam gaf uitzicht op een muur, maar voor de rest was de kamer in orde.
We gingen naar buiten om te eten en we vonden snel een straat met restaurantjes. Aangezien het buiten minstens -10°C was, waren we niet te kieskeurig en gingen we snel een restaurant binnen. Er zaten enkele westerlingen en dat deed ons op ons gemak voelen. Het eten viel goed mee, alleen hadden we wat te veel besteld.
De volgende dag gingen we naar de beroemde 天安门  poort van de Hemelse Vrede. Het kostte niet zo veel om op de poort waar zoveel belangrijke personen (Mao himself samen met Chroesjtsjov  bijv.) hebben gestaan te mogen bezoeken, dus deden we dat maar meteen. Om door te mogen moesten we onze tassen in de vestiaire gaan leggen voor 2 kuai. Daarna moesten we door security. Er was een security rij voor dames en twee voor heren. Mijn lieverdje moest heel erg lang wachten op mij in de kou, omdat er veel meer mannen waren die door de security moesten. Hierna konden we eindelijk de poort beklimmen. Deze gaf een goed zicht op het wereldberoemde plein. Het vele volk stoorde hier nog niet echt, maar was wel erg vervelend tijdens de andere dagen, toen we meer toeristische plekken wilden bezoeken. Het was heel jammer, want anders zo’n mooie plekken als het zomerpaleis en de Temple of Heaven waren helemaal niet genietbaar. Nabije temple fairs (mooi woord voor ordinaire kermis) zaten vol mensen en er rond lopen was niet te doen.

We hebben wel kunnen profiteren van Peking door naar de bekendste muur ter wereld te gaan. De grote muur bij Jinshanling zo’n drie uur rijden van Peking. We boekten dit gemakkelijk via ons hotel en het was echt de moeite. Voor de middag was het er echter zo koud dat we onze snottebellen in onze neus voelden bevriezen. We schatten dat het er ongeveer -20° C was. Het uitzicht op de muur was echter adembenemend en foto’s zullen dat duidelijk maken. Voor mij was dit het hoogtepunt van ons verblijf in Peking. Nog mag vermeld worden dat ik op de beroemde voedselmarkt bij 王府井 Wangfujing (ja, die met de schorpioenen) haai  -en zeeslang-satés heb gegeten. De schorpioenen liet ik maar links liggen.

杭州 Hangzhou

Het was vooral rusten en genieten van de relatieve rust in mijn woonplaats Hangzhou na de vermoeiende twee weken in de bovenstaande grootsteden. Ons gezellige hostel bevond zich in een zijstraat van de mooie historische straat  河坊街 Hefangjie. De taxi chauffeur was wel pissig omdat we voor een rit van 2km een taxi namen, maar met zoveel bagage konden we moeilijk anders.  In de hostel werden we verwelkomd door heel vriendelijk jong personeel. We kregen een aangenamen verrassing: de derde nacht is steeds gratis. Dat kwam enorm goed uit en vooral omdat we door de lage koers veel euro’s kwijt zijn geraakt. In Hangzhou zelf hebben we vooral veel gerust en cadeautjes gekocht voor het thuisfront. We bezochten de namaakmarkt verscheidene keren en ook de 10kuai en 2kuai winkels in de buurt kregen vaak de eer van ons over de vloer te krijgen. Jammer genoeg was het allemaal veel te snel voorbij en kwam de tijd dat mijn lieverdje weer naar Pudong moest om terug te vliegen snel.


浦东，上海 Shanghai, Pudong

Na een lange metro rit van het station naar bijna de luchthaven, kwamen we uit in een ongure buurt. Dit was het Pudong newly built district. Het was er zo nieuw dat de gebouwen nog niet eens gevuld waren. Dit gaf de hele buurt een verlaten indruk. We werden benaderd door een hele boel zwarte taxichauffeurs (zwart als in illegaal uiteraard). Ik deed of ik geen Chinees verstond en negeerde ze allemaal. In dit verlaten district, kwam er gelukkig net een legale en met een groen lichtje brandende taxi voorbij. Deze bracht ons snel naar ons hotel en we waren gerust. We zagen nergens een restaurant in de buurt en ik vroeg dan maar aan de receptie waar er een supermarkt was. Er was er een op een tiental minuten stappen en daar sloeg ik dan maar wat mondvoorraad in. De volgende dag kregen we een triestig, maar gelukkig gratis ontbijtje alvorens we naar de luchthaven gebracht werden.  Bij de domestic terminal 1 stapten alle andere passagiers uit. Toen werden we afgezet aan terminal 2. Daar bleek dat de vlucht van mijn schatje met twee uur vertraagd was. Hierdoor zou de connectie in Londen naar Brussel gemist worden. De incheck dame deed gelukkig goed haar werk en kon Mari op een vlucht van Swiss air zetten (Shanghai-Zürich-Brussel). Deze zou binnen drie kwartier vertrekken dus moesten we versneld afscheid nemen. Dit was minder leuk. Ik wachtte met een koffietje tot de gate zou sluiten en ging dan maar terug naar Hangzhou. Later zou ik nog horen dat Swiss Air veel beter is dan British Airways . Dus dat is toch positief geweest dan.

Ondertussen is het nieuwe semester voor mij in mineur begonnen. We namen afscheid van Yuji die door beursproblemen terug naar Japan is gegaan. Deze week heb ik zelf drie dagen les gemist doordat ik ziek in bed lag. Hopelijk is het snel beter met mij. Zie zo, nu zijn mijn trouwe lezers weer up-to-date.

Hartelijk bedankt om mij te komen bezoeken lieverdje!!! En om mij te helpen dit verslag op mijn blog te plaatsen. Jij bent de beste, ik zie jou graadzj!!!!

Hong Kong, de foto's

Mijn excuses voor de vertraging, maar zoals jullie ondertussen wel weten, is op mijn blog geraken in China geen sinecure. Ik heb nu een oplossing kunnen vinden en zal jullie de leukste snapshots van onze Hong Kong reis dus niet langer onthouden:




Een van de vele malls in Hong Kong.
Hier werd een klein kerststukje opgevoerd,
het wit is een schaatsbaan.



Ik voor mijn eigen franchise-zaak



Op de ferry



 

Lennert in een zee van Hong Kongers

Victoria peak bij nacht, en ik ervoor ;)



Dat moet natuurlijk ook met ons vieren



Gesloten, geen kebab voor Aiko



De straten van Hong Kong op Kerstavond




Vanuit de kabelbaan: het artificiële eiland, met een luchthaven erop



Onze bestemming: de hoogste zittende Boeddha ter wereld

Aangekomen op eiland Lantau

Van dichtbij is hij vrij indrukwekkend

Op de achtergrond, het wisdom path

Het wisdom pat, met erachter de Lantau peak

Monsters uit de zee

Nog meer van die vreemde wezens

  

Ik met achter mij: China



Op Lamma eiland

Yep, gestrand op een verlaten eiland...

Waar we gelukkig een kebabzaak vonden



Hong Kong

Op 22 december vertrokken Len, Cliff en ik naar Hong Kong. De vlucht vertrok om 11h05 vanuit 杭州萧山机场 Hangzhou Xiaoshan luchthaven. Lennert zou eerst naar onze school komen om van daaruit de taxi te nemen naar de luchthaven. Alles verliep vlot en we kwamen goed op tijd aan. De taxirit was duurder dan de shuttle bus, maar aangezien we dan wellicht vroeger hadden moeten opstaan, opteerden we voor de taxi. Inchecken en security verliep zonder problemen. Na in de vertrekhal enkele veel te dure wafels met honing te hebben genuttigd, stapten we op een tuig van 深圳航空 Shenzhen Airlines dat ons naar waar anders dan Shenzhen zou brengen. Dit duurde iets langer dan twee uurtjes. Daar aangekomen, onderzochten we de mogelijkheden om naar Hong Kong te geraken, terwijl we op Aiko wachtten die rond dezelfde tijd vanuit Chengdu zou aankomen. Het zou een uur wachten zijn. Op aanraden van Aiko namen we de taxi naar een checkpoint tussen Shenzhen (mainland China dus ;)) en Hong Kong. Daar was het niet zo lang aanschuiven, maar helaas was het voor niks aangezien we vergeten waren dat we eerst nog een departure kaart moesten invullen. Nadat dit gebeurd was, was het opnieuw in de rij staan. Bij Cliff, Aiko en Len ging dat allemaal enorm vlot. Aangezien ik mijn uiterlijk niet mee heb, was dat bij mij niet het geval. De loketbediende vond dat ik niet genoeg op mijn pasfoto leek of vond het verdacht dat een Aziatisch uiterlijk en een Belgische naam op één paspoort konden staan. Zij riep er een collega bij en die vond ook geen uitsluitsel. Er kwam nog een derde bij en die vroeg me naar een ander identiteitsbewijs. Ik toonde mijn Belgsiche pas en toen was het in orde. Ik mocht China verlaten. Ach ja, mijn pasfoto is al vier jaar oud. Daarna mochten we Hong Kong binnen gaan. Daar was het veel langer aanschuiven. Behalve dan voor Cliff die met zijn Hong Kongse identiteitskaart zomaar binnen mag. Toen we eindelijk aan het loket  kwamen vroeg de bediende naar een arrival kaart. Die hadden we niet, dus moesten we weer uit de rij. De bediende was gelukkig vriendelijk en zei dat we niet meer hoefden aan te schuiven van zodra de arrival kaart in orde was. Uiteindelijk mochten we allemaal vlot Hong Kong binnen (zelfs ik :p). Len en ik kochtten meteen een octopuskaart. Een erg handig kaartje waarmee je al het vervoer en zelfs in supermarkten en toeristische plekken kunt betalen. Aiko en Cliff waren reeds een trotse bezitter van zo’n kaartje. Daarna volgden nog een lange metrorit, en een busrit. Een eerste indruk van Hong Kong: er is enorm veel volk ! Het duurde allemaal lang, dat vond ook Cliffs papa die aan de bushalte waar we zouden aankomen, blijkbaar enkele uren had gewacht. We hadden nog geen Hong Kongse simkaart, dus bellen kon niet. (De Chinese werkt in Hong Kong niet)  We werden door een hele bende (Cliffs familie) in het appartement van Cliffs tante en nonkel verwelkomd met hotpot. Dat was gezellig en we konden letterlijk uren eten. Gelukkig was het allemaal erg smakelijk. Na het eten gingen we even naar een 7 eleven in de buurt om simkaarten te kopen. Cliff kocht mij met de beste bedoelingen de goedkoopste simkaart, maar probleem, ik kon er niet mee naar België smsen. Gelukkig kon Lennert deze van mij overkopen en zou ik mij de dag erna een iets duurdere simkaart kunnen aanschaffen waardoor ik gerust met mijn lieverdje kon smsen.

De eerste volledige dag was de eerste keer dat ik eens goed buiten kon kijken en vond de gebouwen die er zijn meteen abnormaal hoog. De gebouwen in Hangzhou zijn niet van de kleinste, maar die in Hong Kong zijn buiten categorie. Cliff moest met zijn papa wat administratieve zaken regelen, dus konden Aiko, Len en ik wat rondkijken. Het was heel erg aangenaam van temperatuur buiten. De drukte was minder aangenaam.  Hierna nam Cliffs papa ons mee naar een markt met allemaal computers en hifi enzovoorts… Heel erg jammer dat mijn budget beperkt was, want ik zag veel computers die ik had kunnen gebruiken, allemaal tegen een erg interessante prijs. Hierna waren we op ons eentje. We gingen dan maar naar Mong Kok, volgens Aiko het meest enerverende deel van Hong Kong. Gelijk had hij want je kon er zo op de koppen lopen. Aangezien dat niet zo handig is, waren we beperkt tot traag vooruit stappen. Cliff en Len konden er gelukkig uitzien naar een nieuwe telefoon of in het geval van Lennert, naar een iphone. Ook Aiko, die zijn huidige gsm beu was, keek rond. Ik deed mee, ook al functioneert mijn eigen telefoon nog voldoende, het is leuk om te zien wat de telefoons van tegenwoordig al kunnen. Vooral plaatsen zoals Hong Kong zijn daar geschikt voor. Het vele stappen in drukke buurten maakte ons erg moe.
Het toppunt van drukte kwam op kerstavond. Nadat we de indrukwekkende Victoria Peak hadden bezocht, bij nacht speciaal om de lichtjes te zien. Kwamen we weer aan in de stad. We hadden nog honger en Aiko wist een kebabzaak zijn in de Lan Kwai Fong (of zoiets) uitgaansbuurt. We konden amper doorlopen van de enorme stroom mensen. Daarboven op werd dan nog 4/5de van de straat afgesloten omdat de voetgangers slechts in een richting mochten stappen. Hierdoor konden we niet oversteken en moesten we een enerverend lang durende omweg maken tussen veel te veel mensen om uiteindelijk dan aan een gesloten kebabzaak te arriveren. Het werd laat en mijn benen klaagden al een hele dag. We gingen dan maar richting thuis en besloten om daar in de buurt een Big Mac te gaan eten. Cliff was echter heel erg misselijk en kreeg niets binnen. De volgende dagen zou hij moeten rusten en waren we onze vlot Cantonees sprekende begeleider kwijt. Gelukkig kon Aiko dat nog een beetje. Met zijn drieën bezochten we het eiland Lantau. Waar een 34 meter hoge bronzen Boeddha zich bevond. Dit bezoek was voor mij het leukste van de week. Bij de Boeddha was het druk, maar het was best te doen. Om op het eiland te geraken moesten we wel eerst een kabelbaan nemen waarvoor we zo’n twee uur moesten aanschuiven. De rij buiten was lang en daarna mochten we een trap op die ons op een viaduct bracht, waar we weer mochten aanschuiven. Daarna volgde opnieuw aanschuiven, en na een ticketje te hebben gekocht mochten we opnieuw aanschuiven en dan mochten we in een cable car plaatsnemen. Toen hadden we een mooi uitzicht en zagen we het artificiële eiland liggen dat bekend staat als luchthaven van Hong Kong. Aangekomen op het eiland vonden we dan toch een kebabzaak en deden we wat krachten op om de trappen te beklimmen die ons naar de grootste zittende Boeddha ter wereld zou brengen. Daarna  liepen we nog op het Wisdom path met allemaal spreuken die wij niet begrepen gekerfd op hoge houten palen. We bevonden ons in een mooi stukje natuur, met de 934 meter hoge Lantau berg vlak voor ons. Hierna was het tijd om de bus terug te nemen.

Omdat Cliff verplicht werd om rust te nemen, werden we op een andere dag begeleid door Cliffs papa en nonkel. Deze lieten ons meer lokale buurten zien en brachten ons naar een seafood markt. Daar zagen we monsterachtige wezens uit de zee, zoals krabben groter dan een mensenhoofd en kreeft met fluo blauwkleurige schalen en garnalen zo groot als mijn hand. Deze markt lag uiteraard aan de zee waar we aan de andere kant mainland China konden zien. Verder aten we ook verscheidene keren met familie van Cliff, verdere familie van Cliff en nog eens familie van Cliff. Het was allemaal heel erg lekker maar ook jammer dat ik het niet allemaal op kreeg. Op de tweede laatste dag namen we nog de ferry naar 南丫岛 Lanma tou, een van de eilanden rond Hong Kong en dat duurde iets langer dan de vorige ferry rit, die maar tien minuutjes duurde. Hierdoor werd ik nogal misselijk, maar gelukkig kwamen we aan voor ik echt te kans kreeg zeeziek te worden. Veel was er eigenlijk niet te zien, maar je kon er wel een leuke wandeling maken.

Aiko wou de voorlaatste dag naar Shenzhen om daar een massage te krijgen dus namen we al afscheid van hem na gegeten te hebben met een deel van Cliffs familie. Hierna ging Cliff shoppen met zijn papa en verkenden Lennert en ik Hong Kong nog een beetje. We hielden het rustig want de dag erna moesten we weer een lange reis maken.

Op de laatste dag, aten we nog een laatste keer met de tante en nonkel van Cliff en kocht Cliff nog vlug nieuwe schoenen. Daarna was het tijd om Cliffs papa te bedanken voor de goede zorgen en begeleiding en de bus te nemen naar een van de laatste metrohaltes van Hong Kong voor je in Shenzhen belandt. Alvorens Hong Kong te verlaten, moesten we nog eerst de eerste de beste 7 eleven raiden om onze laatste Hong Kong dollars op te maken. Bij het verlaten van Hong Kong wisten we nu dat we een departure kaart moesten invullen. Het was minder lang aanschuiven en Hong Kong verlaten was kinderspel. China binnengaan was voor Len en Cliff even makkelijk. Voor mij was het weer hetzelfde spelletje van roep je collega erbij. De derde immigratiebediende vroeg of ik in China kwam studeren, terwijl dat toch duidelijk om mijn residence permit staat. Ik antwoorde maar rustig: “对” wat ‘Inderdaad’ betekent en mocht dan door. Jammer voor mij moet ik nog twee jaar met hetzelfde paspoort door. Verder verliep alles vlot tot in Hangzhou. Daar namen we dit keer wel de airport shuttle. Deze bracht ons naar het centrum van Hangzhou waar Cliff en ik naar huis konden stappen en Lennert iets verder reed tot waar hij een gewone bus kon nemen, die naar zijn campus reed.

Al bij al is het een hele ervaring om in Hong Kong te zijn. Jammer genoeg werd de enorm drukte soms wel te veel. Het was gelukkig aangenaam weer en heb ik toch weer een andere stad bezocht.

Ik moet natuurlijk Cliffs familie hartelijk bedanken voor het verblijf en Cliffs papa speciaal vermelden voor alle moeite die hij heeft gedaan voor ons. Hartelijk Bedankt!

Nu is het aftellen naar het bezoek van mijn lieverdje, nog iets van twee weken en dan ga ik naar Shanghai om in Pudong op een vliegtuig van British Airways te wachten.

Foto’s volgen….

Stilletjes...

Inderdaad, ik heb al bijna een maand niets meer gepost op mijn blog. Maar uiteraard heb ik daar enkele goede redenen voor. Google Chrome wordt blijkbaar meer geblokkeerd en aangezien dat mijn huidige browser is, heb ik problemen om op geblokkeerde sites als facebook, google en dus om op mijn blog (die van google is) te geraken. Met de handige proxy van kuleuven, blokkeren dit soort sites wanneer je Chrome gebruikt. Mijn hotspotshield dat mij in het begin zo vlot toegang verleende tot alle internetinhoud wilt ook

niet meer opstarten. Ik ben er pas recentelijk van op de hoogte gebracht dat mijn KULeuven-proxy wel werkt op Internet Explorer en Firefox. Die laatste heb ik niet dus probeerde ik het met Internet Explorer. Dit loste mijn facebook probleem op, als je kan tolereren hoe traag dat gaat. Maar voor mijn blog lukt het blijkbaar toch ook niet. Misschien moet ik toch eens Firefox downloaden. Hoe dan ook dat was mijn  technisch excuus om zo weinig te bloggen.

Mijn minder hoofdpijn verwekkend excuus is dat er de voorbije maand niet bijster veel gebeurd is.
Eind november was het nog enkele dagen 25 graden Celsius. Daar profiteerden Lennert, Cliff en ik van door
de Hangzhou flower Nursery een bezoekje te brengen. Maar vanaf dan werd het steeds kouder. Gelukkig ben ik dankzij met lieve schatje goed uitgerust tegen de koude. Een wollen sjaal en muts (dankje Honeybee!) zijn echt wel nodig om het niet al te koud te krijgen. Tijdens de lessen is het lokaal net
een diepvriezer doordat er geen verwarming is. Omdat ik er ook drie uur stil zit, pak ik mezelf ook binnen
goed in met mijn winterjas en sjaal. Om ons verder te wapenen tegen de aankomende winter hebben wij (Cliff, Len en ik) al verscheidenen bezoekjes aan een welbekende japanse kledingzaak gebracht. Een nieuwe jas, handschoenen en muts voor Cliff. Een nieuwe jas en broek en kousen voor Lennert. Ikzelf kocht nog twee heattech broeken, zodat mijn benen niet langer kou lijden tijdens de les. Eentje test ik momenteel uit, ik ben heel blij dat ze inderdaad lekker warm blijft!

Verder komt onze trip naar Hongkong eraan. Volgende week op de 22ste vliegen wij vanuit de luchthaven van ons eigen Hangzhou naar Shenzhen om van daaruit de bus te nemen naar de geurige haven. Verblijven kan bij Cliffs familie. Nog leuk nieuws is dat vierde musketier Aiko met ons herenigd zal worden in Hongkong. Hij komt op zo goed als hetzelfde moment aan vanuit Chengdu! We kijken er naar uit.

Leuk nieuws verder vanuit België. Mijn schatje komt binnen een kleine maand ook naar China. Nog iets waar ik naar uit kan kijken! Het visum is bijna in orde en dan enkel nog inpakken en wegwezen. :)
Miss kita talaga honeybee!